Háeyrardrápa

Guðmundur heitir garpurinn frægi,

úti á gamla Eyrar-bakka.

Ef hans er kuggur kyrr í lægi,

þorir enginn við Unnir makka.

Guðmundar eru' ei gelur viltar:

Á miðjum degi dimmir á Bakka..

Kallar hann þá: "Komið, piltar,

verið fljótir í verstakka".

Segl hann þenur og sjónhending

hleypir þráðbeina til Þorlákshafnar.

Þar er í stormum þrauta-lending,

víkin aðdjúp og varir jafnar.

Vaskra formanna foringi er hann,

þeirra er ýta frá Eyrar-bakka.

Eins og höfðingi af þeim ber hann.

Fjölmargir honum fjör sitt þakka.

Segir hann hvast við sveina horska:

"Við förum eigi færi að greiða;

í dag á ekki að draga þorska;

nú skal á mið til mannveiða".

Formenn tuttugu fara á eftir,

eins og svani ungar fylgja,

hreppa lendingu hart að kreptir.

Sleppifeng varð fár-bylgja

Helblind eru sker og hár hver boði

úti fyrir Eyrar-bakka.

Þegar sjó brimar er búinn voði,

ef lagt er fleyi leið skakka.

Teinæringinn út hann setur.

Byrstast hvítar brúnir á Ægi.

Guðmundur öllum öðrum betur

kann í sundum að sæta lagi.

Ef þið komið á Eyrar-bakka,

kvikur er enn í karli dreyri.

En leitið ekki um lága slakka.

Hetjan býr á Há-eyri.

Það var á vetrarvertíð einni,

árdagur fagur og útlitsgóður;

vermönnum þótti venju seinni

Guðmundur til, að greiða róður.

Skamt fyrir utan sker og boða

tuttugu ferjur fljóta' á bárum,

ætla sjer búinn beinan voða,

fáráðar, líkt og fuglar í sárum.

Manna er hann mestur á velli,

herði-breiður og brúna-þungur,

kominn langt á leið til elli,

sifelt þó í sinni ungur.

Hann í allar áttir starir,

snýr svo breiðu baki að sandi:

"Einráðir skuluð um ykkar farir,

en jeg mun í dag drolla í landi"

En þegar gamla garpinn sjá þeir

renna skeið úr skerja-greipum,

kviknar hugur, krafta fá þeir,

óhræddir fyrir öðru en sneypum.

Engin hlýtur hann heiðurs-merkin,

en færið karli kvæði þetta.

Veit jeg að fyrir frægðar-verkin

honum mun Saga sæmdir rjetta.

 Hjala vermenn: "Ei var hann bleyða,

en nú er gengið garpi hraustum".

Bjart var loft og ládeyða.

Skipin, tuttugu, skriðu' úr naustum.

 Aldrei gerast orðmargar

hetju-ræður, en hnífi jafnar:

"Við Eyrar er boði, sem bleyðum fargar,

stefnum því til Þorlákshafnar".

Góður var fengur Guðmundar,

er fleyin úr voða færði að sandi.

Skal því honum til skapa-stundar

hróður vís á voru landi.

Gestur.