Þingvísur sunnlenskar

Þegar valda lystug ljón

lögðu Björn að velli,

dragsúgurinn, doktor Jón,

drap í hárri elli.

Það er orðið opinbert

og ekki sagt í glensi,

að þeir hafi í gœrdag gert

Gunnar að Excellence.

Þegar Völund þrýtur merg,

þrotum gjalds að hamla,

sel eg fyrir silfurberg

sálina þeim gamla.

Það er sorg að þjóðin á

þennann hænsna skara,

ég vil hengja` á einni rá

alla liðhlaupara.

Heldur meiri hug og dáð

hélt ég vera^` í Skúla

en hann legði alt sitt ráð

undir Jón í Múla.

Það dugar ei þótt þeir skjali og skrumi

og skrökvi í múginn,

það lendir alt í flasi og fumi

og fer í súginn.
Ókunnur.

Nú er orðið naumt með dáð,

nú er Björninn dottinn,

sjálfsagt Friðrik sér það ráð

að setja mig við pottinn.

Senn er hljótt um salina,

svæfir ótti garpana.

Á um nótt að útnefna

á „gráskjóttum" ráðherra
Spói

Þið staudið alveg eins og glópar

engan getið bent á manninn !"

Svona Friðrik hátt nú hrópar ;

hinir aftur svara þanninn:

„í vandræðum við alveg erum,

elsku Friðrik manninn veldu.

Víð engir traust til annars berum,
okkur helzt til Rússlande seldu".

Kári