VORIÐ

Vorið er komið, já vorið,

sem vekur af dvala alt,

og yngir það upp að nýju,

sem áður var dautt og kalt.

Hvers vegna þegirðu þröstur,

þegar vorsólin skín?

Komdu til hríslunnar, kæri,

kveddu' henni Ijóðin þín!

Komdu og gneggjaðu gaukur,

fyrst góðviðri komið er,

lyngi og laufrunnum smáum,

leiðist að bíða' eftir þér.

Hættu' ekki að kveða kjói,

komdu með yeá-ið þitt;

bíður þín fit og flói,

eg finn þar og hreiðrið mitt.

Spói